Deze dagen vond ik vooraf het spannendst, om alleen op de finca te zijn. Omdat het in de middle of nowhere ergens in het Spaanse landschap is. Ergens een stipje middenin al het groen. Maar hoe alleen kan je zijn met 15 honden, 2 foster pups, 2 paarden en 2 katten om je heen? Ik neem jullie even mee in mijn waan van de dag hier. Toch een tikkeltje anders dan thuis 😉

Wakker worden doe je zo

Vanaf een uurtje of 7 ’s ochtends wordt het echt onrustig in huis. Dan hoor ik het eerste gekrab aan de deur. Gelik aan de poten. Gebrom, geslubber en gedrentel door het huis. Gemiauw. Gehinnik. Eigenlijk wilde ik nog even omdraaien, maar dat hou ik niet vol. Als ik opsta, heb ik meteen een hele horde honden achter me aan lopen. Een deel slaapt immers bij mij boven. De katten kan ik onmogelijk negeren met hun gemauw, dus ik geef ze een paar brokjes. Ik doe de deur open en het eerste voluit geblaf en gerace begint. Waarschijnlijk was er vanochtend geluid verderop, want tot 5 keer toe stond er een delegatie bij de poort te blaffen die ik weer terugroep. Ik heb inmiddels een paar trouwe volgers, die me de hele dag achtervolgen. Ja ook als je 3 keer op en neer de trap loopt om je om te kleden en klaar te maken. Ik haal Chill Bill en Swieber uit de auto, waar zij graag slapen. Op dat moment staan de paarden hongerig te trappelen voor het huis. Ik loop met ze mee naar de bak, laat ze naar binnen, gooi voer in de eetbakken en sluit de deur. Had ik al water opgezet? Nee, weet je wat, ik ga eerst wel even met de honden lopen. Als ik 3 passen buitenzet hebben ze het al door. En staan de honden hyper om me heen te springen. Chotta lok ik even in de auto, omdat zij een beetje een relschopper kan zijn. De rest volgt mij trouw het pad af. Het is altijd even afwachten of ze wat ruiken of zien, want dan is de kans groot dat ze massaal het riet induiken. Waarna ik ze zo een minuut of 20 kwijt ben. Maar vanochtend gaat het prima en lopen ze braaf met mee heen en weer om.  Als ik terugkom hoor ik links de puppies blaffen en piepen. Had ik al thee gezet? Ohnee, wacht maar, ik kom er al aan. Na een enthousiaste begroeting geef ik ze eten en laat ik ze even meelopen naar huis. Niet alle honden zijn even gecharmeerd van het gedrentel van de puppies, dus ik hou het gebrom in de gaten. Ik zet mezelf een glaasje thee, maar vergeet die al gauw als ik de hoeveelheid haar op de grond zie liggen. Eerst maar even vegen dan. En zie ik daar nou een natte plek? Ook maar even met de dweil erover dan. Dan neem ik nu even m’n bakkie thee en een broodje.

Relaxen en teken (!) vangen

De middag is betrekkelijk relaxt. Het dakterras is m’n favoriete spot, dus daar zit ik veel. Nu ook, om deze blog te tikken. Maar ook om aan de site te werken bijvoorbeeld. De honden slaan zo nu en dan aan, maar het valt vandaag mee. Met de puppies oefen ik vanmiddag nog even het lopen aan de lijn. Wat ze nog niet er goed bevalt. Ik neem ze weer mee naar het huis, zodat ze ook bij de andere honden zijn. Ik zet ondertussen de generator even aan (met een trekkoord!) om de waterbakken van de paarden aan te vullen. Ondertussen word ik al wat geoefender in het verwijderen van teken (!). Want die zijn hier massaal. En de honden zijn gewilde slachtoffers. Zelfs Sjimmie laat me een teek uit zijn oor verwijderen, maar kijkt me daarna een uur niet meer aan 🙂

Lekker rustig slapen zeker?

Mwoah. Aan het begin van de avond ga ik weer wandelen met de honden. Dat resulteerde tot nu toe 2 keer in een ‘riet-chase’. Ze horen of ze ruiken iets en ze zijn weg. Dan kan ik staan roepen tot ik een ons weeg, maar zo lang ze nog iets op het spoor zijn is dat prioriteit nummer 1. Heel langzaam komen ze uiteindelijk wel weer thuis druppelen. En ik ben blij als ik ook Foxy en Sjimmie heelhuids uit de bosjes zie komen. Dan staan ze overigens meteen klaar voor het diner. In een grote emmer bereid ik een enorme hoeveelheid brokjes, met een blik vlees en wat water. Goed roeren en verdelen over 14 bakken. Gandhi krijgt nog even wat anders omdat hij moet aansterken. De katten krijgen hun aandeel en de pups hoor ik ook roepen. Die geef ik apart wat. Dan laat ik ze nog even spelen en dollen voor ze uiteindelijk uitgeraast zijn en met volle buikjes een rustig plekje zoeken. Ik doe de kachel aan, douche even, doe nog een keer de kachel aan (ahum) en bereid mezelf een maaltje. Een paar keer slaan de honden aan en loop ik met m’n  hoofdband met koplamp (ja echt 🙂 onmisbaar volgens Michiel) naar buiten om even te kijken. Uiteindelijk gaan ChillBill en Swieber in de auto. En zorg ik dat in elk geval Chotta en Roef binnen zijn, want zij kunnen de deur van de buitenkant openmaken. Ik zet de tv nog even aan en ga dan rustig naar boven. Op de voet gevolgd door Bolder, Tutti, Roef, Senta en Wonder. Om mezelf een beetje slaap te gunnen probeer ik het aandeel honden op bed beperkt te houden. Dat lukt aardig, tot de ochtend weliswaar. Echt rustig slapen lukt me nog niet. Maar oefening baart kunst zeggen ze, vannacht een nieuwe poging!

Onveilig heb ik me vooralsnog geen moment gevoeld met de honden om me heen. En het voelt zelfs wel een beetje als een bonus deze dagen hier. En ondertussen krijg ik wel echt nog meer respect voor Maaike en wat zij doet voor de honden. Want het is best arbeidsintensief. Tot later!

Oja, donderdagavond zijn we nog even met het bootje naar de overkant van de rivier gevaren. Grappig: dan zit je ook meteen in Portugal. Stevie en Wonder zwaaiden ons uit.