Daar zit ik dan weer, met m’n laptopje thuis op de bank de tikken. Zonder hondjes naast me. Ai. Dat wordt nog even afkicken! Lees verder
Auteursarchief: inkido
Wat een gaaf sponsorbedrag!
Ik dacht van tevoren, ik probeer het gewoon. Ik ga geld ophalen en kijken hoe ver ik kom. Dan weet je van een paar mensen dat ze dat waarschijnlijk wel gaan doen. Maar je duimt natuurlijk dat er méér zijn. Zodat je een mooi bedrag hebt waar de stichting ook echt wat aan heeft. Én een bedrag dat je met gepaste trots ook best wilt overhandigen. Nou, check! Beide is gelukt 🙂
Alleen op de finca
Deze dagen vond ik vooraf het spannendst, om alleen op de finca te zijn. Omdat het in de middle of nowhere ergens in het Spaanse landschap is. Ergens een stipje middenin al het groen. Maar hoe alleen kan je zijn met 15 honden, 2 foster pups, 2 paarden en 2 katten om je heen? Ik neem jullie even mee in mijn waan van de dag hier. Toch een tikkeltje anders dan thuis 😉
De lachende hond
De laatste keer vertelde ik over m’n eerste ‘afscheid’. Waar heb je het over hè, na 5 dagen meedraaien toch al echte spanning voelen voor een hond die naar haar nieuwe baasjes vliegt. Maar ik werd echt heel blij van de mooie foto’s en filmpjes die we kregen van Djoeke, op haar nieuwe plek.
Rennen en vliegen, rollen en hollen
Vanmiddag in de auto zei ik nog tegen Maaike ‘er gebeurt toch best veel in zo’n week!’ Het is maar een kleine stichting natuurlijk, maar ik heb al heel wat honden gezien en ben al op heel wat plekken geweest. En ondertussen wordt er volop gemaild en gebeld, waar ik nog niet eens de helft van mee krijg. Maar het is gaaf om te zien dat er zoveel lukt en veel honden echt een nieuw plekje gaan krijgen.
Flexplekken in de zon
’s Ochtends weet je vaak al of het een mooie dag wordt. Begint ie helder en fris, dan is de kans groot dat het ’s middags heerlijk zonnig wordt. Zoals vandaag. We hebben alleen veel in de auto gezeten, dus ik pik nu nog even de laatste zonnestraaltjes mee. Vanaf het dakterras. Je weet wel, dat heerlijke dakterras met om je heen niets anders dan bomen, water, vogels en honden.
Hallo Spaans leven!
Het was wat vroeg. Om 4.15 zaten wij namelijk al in de auto naar het vliegveld in Eindhoven. Gaap. Maar ik was goed wakker, want ik dacht dat we misschien op lastige vragen zouden stuiten bij de check-in. Omdat ik wel een bench had, maar geen hond. Maar die goed ingestudeerde scenario’s bleken overbodig. De incheck ging smooth. Dus gelukkig hadden we nog even tijd voor een bakje koffie en thee samen. Voorlopig de laatste immers.
Ready for take off!
M’n werklaptop heb ik vandaag zelfs niet meer aan gehad. Oké, alleen nog af en toe m’n mail gecheckt op m’n mobiel, maar er staat niets in brand. Dus ook die kan uit. M’n koffer zit bommetje vol. M’n e-reader ligt klaar. Nog even een back-up van m’n Macbook gedraaid. M’n bikini gepakt. Het klinkt alsof ik er klaar voor ben. En ik weet ook iets beter waar ik naartoe ga, want eerder deze week kreeg ik al even ‘een kijkje in de keuken’. Maaike zat namelijk ooit ‘Het mooiste meisje van de klas’!
Held op sokken
Op de heenweg neem ik een paar benches mee. Op de terugweg als het goed is 2 honden, die hier een nieuwe plek krijgen. Veel mensen vragen hoe ik dat dan ga doen, qua vervoer. Waarschijnlijk bedoelen ze ook in verband met mijn gebrek aan spierballen 🙂 Ja, geen idee – maar dat komt echt wel goed. Hoewel ik vrij praktisch ben ingesteld, maak ik me daar totaal niet druk om. Wat ik wel spannend vind, is wat ik daar ga horen en zien. Heel veel mooie dingen denk ik, maar vast ook minder mooie dingen. En hoe ‘flink’ ben ik dan?
Over benches en boots
Of ik al met m’n hoofd in Spanje zit? Dat niet eigenlijk. Hoewel het nog maar 1,5 week duurt en de voorbereidingen nu serieuze vormen beginnen aan te nemen. Want zoals je ziet, zijn mijn stijlvolle (!) rubberlaarzen al binnen.