De laatste keer vertelde ik over m’n eerste ‘afscheid’. Waar heb je het over hè, na 5 dagen meedraaien toch al echte spanning voelen voor een hond die naar haar nieuwe baasjes vliegt. Maar ik werd echt heel blij van de mooie foto’s en filmpjes die we kregen van Djoeke, op haar nieuwe plek.

Vlieg een hond

Op mijn terugweg neem ik in elk geval 2, maar hopelijk 3 honden mee naar Nederland. Maar ik heb vrijdag al even kunnen zien hoe dat gaat. Op het vliegveld ontmoetten we Yvon, zij vloog voor een paar dagen naar Nederland en wilde wel een hond meenemen. Ze werkt zelf met honden, dus ze weet dat ook ‘vliegvrijwilligers’ hard nodig zijn. Dit is trouwens misschien wel de makkelijkste manier om een hond te helpen. Samen inchecken en even de hond aannemen op het vliegveld. En dan staan in de ontvangsthal blije mensen te wachten die hun hondje maar wat graag willen meenemen!

En.. hoe laat is het nu? Zijn ze al geland?

En dan blijf je toch klokkijken. Maar gelukkig kregen we al heel snel een berichtje dat alles goed is. En er kwamen nog meer berichtjes. Van Belle, Nikki én Djoeke. Bij Belle en Nikki was het liefde op het eerste gezicht bij de baasjes. Maar zoals ik al zei, vond ik het voor Djoeke het spannendst. Maar ze zou een hele fijne opvang krijgen. Dus ik was ook echt blij toen we later dit filmpje van haar kregen.

Ontgroening voor mij en de pups

Vandaag hebben we weer een flinke roadtrip gemaakt door Spanje en Portugal. Dat werd een goede ontgroening voor de pups (Bruce en Bo) om mee te gaan in de auto. Maar ook voor mij, ahum. Want hondjes worden vaak in het begin nog wel eens wagenziek. En aangezien ik braaf achterin zat met deze 2 jongens, heb ik dat goed geweten. Ik denk dat ze bij elkaar toch zeker 7 keer hebben overgegeven. Waarvan 1x pontificaal op m’n broek. (Ja, ik had net vanochtend nog even een schone uit mijn koffer gevist). Maar hé, ze hebben wel een leuke en leerzame dag gehad. Waar de adoptieouders straks profijt van hebben.

Nieuwe hondjes, nieuwe fosters

Vandaag zijn we onder meer even bij Joke langsgeweest, zij is 1 van de vaste opvangouders van Vagabundogs. Omdat Nikki een nieuw baasje heeft gekregen, had zij weer plek voor een nieuw hondje. Sinds vanmiddag heeft het hondje ook een naam: Tinka. Een klein, fijn, sierlijk en aanhankelijk (en erg fotogeniek) hondje, in de kleuren van een herdershond. En ook leuk om even de ervaringen te horen van een gastouder als Joke. Want soms is het ook best pittig. Maar vooral gaaf om te zien dat mensen zo betrokken zijn. Op de terugweg nog even langs de Spaanse Maria, ze heeft zelf nu een hondje opgevangen van de straat, maar ze wil dat wel vaker doen. Superfijn natuurlijk, want dat betekent een extra gastgezin voor de stichting.

De hond die gromt, of niet?

Tussen de bedrijven door steek ik ook nog heel wat op over hondengedrag. Zo vond ik het in het begin een beetje vreemd dat Bolder mij begroette bij de poort met een kwispelende staart en het nadrukkelijk showen van z’n tanden. Ik had er een beetje een dubbel gevoel bij. Maar er zijn dus honden die naar je lachen en Bolder is er zo één. Ik probeer nog een foto te maken, van zijn blik. Maar ik moet nog even werken aan m’n timing 🙂 Verder leer ik over verschillende kwispels, kleine hondjes die met kussens vechten om hun dominantie te laten zien en verschillend brom- en gromgedrag.

En ondertussen…

..slaap ik nu al een paar dagen in het appartement, waar Wonder mij trouw gezelschap houdt. De deur klemt alleen nogal, waardoor we vanochtend via het raam eerst naar buiten zijn geklauterd om van de buitenkant de voordeur open te doen. Verder begint de nieuwe website al aardig vorm te krijgen. En word ik klaargestoomd voor een paar dagen alleen zijn op de finca. Wordt vervolgd dus!