Gister nog, vroeg mijn broer ‘hoe ben je dan nu eigenlijk bij dit project beland?’ Ja, goeie vraag. Mijn exacte zoektocht kan ik niet meer reproduceren 🙂 – ik geloof dat ik minimaal 1486 sites heb bezocht namelijk. Maar ik wist wel dat ik liever iets kleinschaligs wilde, dan een groot en log project.

Geboeid door een filmpje

Tijdens zoekpoging 529 kwam ik dit (6 jaar oude) filmpje tegen van Maaike van Poelje, in gesprek met Bridget Maasland (van Dutchypuppy). Ik was daar echt door geboeid. Op kleine schaal wordt door vrijwilligers heel hard gewerkt voor honden. Het verhaal van Maaike sprak me aan, en ik las verder en verder. Zo zag ik dat zij inmiddels haar eigen stichting was begonnen: Vagabundogs. Een jonge stichting stichting dus, met veel mooie plannen. Hoewel ik geen idee had of ze op vrijwilligers zaten te wachten, heb ik contact met ze gezocht. En toen ging het eigenlijk heel snel. Want een paar weekjes daarna had ik m’n vlucht al geboekt. En dat is een week of 2 geleden!

Draait het om de dieren? Of stiekem om de vrijwilliger?

Een van de dingen die ik heb geleerd in mijn zoektocht is dat er ook heel veel geld wordt verdiend aan al die vrijwilligers en projecten. Door bemiddelende organisaties, maar ook door geoliede projecten die heel flink aan al die vrijwilligers verdienen. Nu zitten er ook heus wel goeie projecten tussen, maar het is wel goed dat je je er bewust van bent vind ik. Want soms kan je je wel afvragen in hoeverre een project er nog echt voor de dieren is. Of dat het meer is opgetuigd voor al die vrijwilligers? Vooral bij mooie ‘wild life’ projecten. Op gave, exotische bestemmingen help je wilde dieren verzorgen. Maar is het echt het beste voor de dieren als ze geknuffeld, gevoerd en verzorgd worden door honderden vrijwilligers? Ik heb daar wel m’n twijfels bij…